Nadat het gemakkelijk te winnen veen in Groningen en Drenthe in de negentiende eeuw op begon te raken, kwam het moeras achter Emmen in beeld. Dit gebied was al eeuwenlang een woest en moeilijk begaanbaar hoogveengebied. Het maakte onderdeel uit van het 50.000 hectare grote Bourtangermoeras dat maar moeilijk te doorkruisen was. In de nieuwe dorpen die hier ontstonden, werden ook al snel begraafplaatsen aangelegd.
Het zou mooi zijn geweest als Amsterdam naast de Ooster en de Noorder ook nog een echte Wester- en Zuiderbegraafplaats zou kennen. De Westerbegraafplaats bestaat echter al heel lang niet meer en een Zuiderbegraafplaats heeft Amsterdam nooit gekend, als we tenminste het kerkhof bij de Zuiderkerk buiten beschouwing laten. Amsterdam moet het daarom doen met de Nieuwe Ooster en de Noorder.
Zoals de meeste Joodse gemeenten, werd ook de Israëlitische ‘kille’ van Hardenberg gekenmerkt door een eigen begraafplaats en een eigen synagoge. Hardenberg beschikt zelfs over twee Joodse begraafplaatsen, die zoals de meeste Joodse begraafplaatsen allebei buiten het centrum liggen. Het ‘Jeudenbarchien’ ligt op een terpvormige heuvel aan de Vecht en de begraafplaats ‘Mulopaadje’ is in de buurt van de tot het begin van de twintigste eeuw vrijwel onbebouwde Gramsbergerweg gelegen.
ROUTE 2
Deze route vormt een vervolg op de eerste route die vooral langs verdwenen begraafplaatsen in het westen van Amsterdam gaat. Deze tweede route kan ook geheel los van de eerste worden gevolgd.
ROUTE 1
Deze route kan gestart worden vanaf het Centraal Station van Amsterdam. De hieronder opgenomen routebeschrijving gaat er van uit dat de route gestart wordt op het Stationsplein. De rode lijn in het kaartje hiernaast geeft globaal de route weer.
Inleiding
Er bestaan veel rondwandelingen door Amsterdam die de wandelaar langs historische panden en plaatsen voert. Vaak loopt men echter ongemerkt aan een stuk geschiedenis voorbij dat eeuwenlang centraal gestaan heeft in de stad. Op talloze plaatsen liggen namelijk onder het plaveisel, onder scholen, huizen, kroegen of plantsoenen nog de restanten van de voormalige inwoners van de stad.
Niet alle kerkhoven in Nederland werden in 1829 gesloten voor begraving. Nog honderden van dergelijke begraafplaatsen bleven in gebruik. Sommige slechts voor korte tijd, andere zijn tot op de dag van vandaag in gebruik. Het oude kerkhof van de hervormde gemeente van Nieuw-Lekkerland werd in 1828 nog eens vergroot aan de oostzijde. Maar deze uitbreiding voldeed slecht omdat de Lek voor toenemende overlast zorgde.
Over de oudste geschiedenis van Vlissingen tasten de historici behoorlijk in het duister. Dat komt niet omdat er weinig onderzocht is of omdat Vlissingen geen geschiedenis heeft. Zeker ten aanzien van het begraven moet Vlissingen al heel lang een belangrijke plek zijn geweest. Veel van wat bekend had kunnen zijn, is echter in 1809 ten prooi gevallen aan een vernietigende brand.
Het Utrechtse dorp Baambrugge is van oorsprong een agrarisch rivierdorp, ontstaan als lintbebouwing langs het riviertje de Angstel. Sinds 2011 valt het dorp onder gemeente De Ronde Venen, nadat het zeventig jaar lang onder de gemeente Abcoude viel. Voor 1941 maakte Baambrugge deel uit van de gemeente Abcoude-Baambrugge. Al vroeg ging Baambrugge over op het begraven buiten de bebouwde kom.
Leeuwarden den 9 Maart. Onlangs heeft men in het Dorp Wieuwerd een Lyk opgegraven, waar van men meend volkomen zeeker te zyn, dat dit het Lyk is van, de door haare geleerdheid beroemde, Anna Maria Schuurman, welke aldaar in den Jaare 1678 begraven is: Zeldzaam is het, dat het in deszelfs geheele gedaante is gevonden, konnende de leeden, gelyk als van een leevend Mensch verbogen worden, en zynde de Kleederen gelyk aan Klatergoud, welke aan zeeker klein Gewas, byna als Mosterzaat, waar van de Kist vol was, toegeschreeven wordt. Verscheide Geleerden, welke her bezigtigd hebben, getuigen eenparig, nooit iets diergelyks gezien te hebben.
Leeuwarde Woensdagse Cour. No. 410 Den 13 Maart 1765