Mijn funeraire plek, ligt te midden van de Zuidas in Amsterdam-Zuid, R.K. Begraafplaats Buitenveldert sinds 1835 een begraafplaats.
Als kind kom ik al op deze begraafplaats want mijn opa en oma zijn hier begraven en ook andere familieleden vonden hier in de afgelopen jaren hun laatste rustplaats. Maar toen nog niet wetend dat ik er ooit zou gaan werken. 21 jaar was ik toen het kerkbestuur tegen me zei: ze zoeken iemand op de begraafplaats. Ja, dus? Ik ga toch niet op een begraafplaats werken als hovenier? Dat is nu bijna 30 jaar geleden en ik werk er nog steeds. Van hovenier en grafdelver naar coördinator vrijwilligers en coördinator rouwcentrum en koster/voorloper ben ik nu ook uitvaartleidster voor de begraafplaats. Een zeer afwisselende baan wat ik met heel veel plezier doe.
De geschiedenis van het voormalige kloostercomplex Rolduc gaat terug tot 1104, toen Ailbertus van Anthoing een kapel stichtte bij ‘s-Hertogenrode, welke al snel overging tot een abdij van Augustijner koorheren. De abdij werd Kloosterrade genoemd, wat vanaf de achttiende eeuw vertaald werd als Rode-de-Duc en verkort tot Rolduc.
In de eeuwen na de oprichting volgden verschillende perioden van grote bloei voor de abdij, tot deze in 1796 door de Fransen werd opgeheven. Lange tijd stond de abdij leeg, tot in 1831 de priesteropleiding van het Bisdom Luik zich te Rolduc vestigde. Na de Belgische afscheiding kwam Rolduc in handen van de Roermondse apostolisch-vicaris, later bisschop, van Roermond. Tot 1946 was Rolduc een internaat voor jongens uit de gegoede burgerij. Daarna werd het een kleinseminarie voor het bisdom Roermond. De middelbare school bleef uiteindelijk tot 2011 in Rolduc gevestigd.
Sinds ik Dodenakkers.nl volg is mijn belangstelling voor begraafplaatsen toegenomen. Dit hangt ook samen met mijn belangstelling voor de Tweede Wereldoorlog. Wat mij erg interesseert zijn de persoonlijke verhalen en die kom je op begraafplaatsen natuurlijk altijd tegen. Op mij maakt de Joodse begraafplaats aan het Toepad in Rotterdam, vlakbij de Van Brienenoordbrug, veel indruk.
De omvang en monumentaliteit van de Amerikaanse begraafplaats in Margraten maakt op iedere bezoeker die er vandaag de dag komt een overweldigende indruk. Toch is de begraafplaats oorspronkelijk meer dan twee keer zo groot geweest. Niet alleen Amerikanen lagen er begraven, maar ook andere nationaliteiten, zelfs Duitse soldaten. Dit was in lijn met Amerikaanse voorschriften dat de gravendienst naast grafvelden voor de eigen soldaten ook grafvelden voor die van de tegenstander aanlegde. De grootte van de begraafplaats is goed te zien op onderstaande prentbriefkaart van vlak na de oorlog.