Van oudsher werd Nederweert omringd door een krans van vennen, waterplassen en uitgestrekte heidevelden. In het zuiden van de gemeente lagen de Roevenderpeel en het Schoorwater. De naam van dit gebied had in de oren van vele inwoners een sinistere bijklank. Daar vlakbij bevond zich in vroegere tijden immers de gemeentelijke executieplaats waar veroordeelde misdadigers ter dood werden gebracht.
De Begrafeniswet van 1869 schreef voor dat elke gemeente tenminste één algemene begraafplaats diende te hebben.[1] Sommige gemeenten kregen daarvoor tijdelijk ontheffing van Gedeputeerde Staten. Andere gemeenten, zoals in de provincie Utrecht de toenmalige gemeenten Vleuten, Haarzuilens en Oudenrijn, legden een gezamenlijke gemeentelijke begraafplaats aan. Tegen het eind van 1871 was door de gemeentebesturen van 41 gemeenten in Utrecht voldaan aan het wettelijke voorschrift. Van de 35 overige gemeenten, waaronder Hoogland, werd verwacht dat deze in de loop van 1872 een gemeentelijke begraafplaats in gebruik zouden nemen.
Het dorp Hoogland, gelegen bij Amersfoort, heeft nog niet zulke oude papieren. Wie op een kaart uit de negentiende eeuw zoekt naar Hoogland vindt geen dorp met die naam. Wel een gemeente, ingesteld in 1811, samengesteld uit de heerlijkheden Hoogland en Emiclaer. In de gemeente lagen buurtschappen als Zeldert, Coelhorst, Den Ham, Liendert en Langenoord. Met name Langenoord en Coelhorst zijn in dit verband van belang.
De begraafplaats aan de Soerenseweg in Apeldoorn is niet de eerste begraafplaats van de stad. Nadat het kerkhof bij de kerk op het Marktplein als gevolg van landelijke richtlijnen buiten gebruik werd gesteld, werd in 1829 aan de Loolaan een begraafplaats in gebruik genomen tegenover de Grote Kerk. In juni van dat jaar werd de aanbesteding gedaan voor de bouw van twee huizen, een aan elke zijde van de ingang van de begraafplaats. Het een moest dienen als woning voor de doodgraver en de ander als schijndodenhuisje.
Groningen kent qua bewoning meerdere gezichten. Eeuwenoude dorpen met kerkjes en kerkhoven en niet ver daar vandaan jonge dorpen waar een compleet andere funeraire cultuur tot stand kwam. Toch zijn er ook in deze veengebieden soms verrassend oude begraafplaatsen te vinden. In het hoogveen ten zuiden van Marum en Tolbert ontstonden in de negentiende eeuw drie woonkernen: De Wilp, Jonkersvaart en Zevenhuizen. Het veen was voordien al op kleine schaal ontgonnen, maar vanaf het begin van de negentiende eeuw werd het werk grootschaliger aangepakt.
Zunderdorp is vandaag de dag een van de landelijk gelegen dorpen in Amsterdam-Noord. Ooit behoorde het dorp tot een van de zes hoofddorpen van Waterland, samen met Ransdorp, Broek in Waterland, Landsmeer, Schellingwoude en Zuiderwoude. Het ontstaan van Zunderdorp gaat vermoedelijk terug tot het begin van de twaalfde eeuw. Rond 1400 was Zunderdorp een zelfstandige parochie met een kerk waar ook begraven werd.
Rond het jaar 1000 moet er ter hoogte van het latere Enschede al een kerk hebben gestaan. Deze kerk, gewijd aan de heilige Jacobus de Meerdere was waarschijnlijk op een centrale plek gebouwd om een aantal buurtschappen in de omgeving te bedienen. Het ligt voor de hand dat er bij deze kerk ook al vroeg begraven werd, zoals gebruikelijk was in die tijd.
Het dorp Nieuwendam is een voortzetting van een oudere nederzetting die verzwolgen werd door het IJ. Bij de aanleg van een nieuwe dijk of dam, na de zoveelste dijkdoorbraak, werd de bewoning geconcentreerd langs die dam. Het oude gehucht onder de naam Zosenerdam stond bekend als de plek waar men vanaf Zunderdorp het veer kon nemen naar Amsterdam. Of Zosenerdam ook al een kerkhof kende, is niet bekend.
De stad Kampen kent een funeraire geschiedenis die teruggaat tot de eerste dagen van haar bestaan. Dat begin moet gelegen hebben in de twaalfde eeuw. Waar mensen wonen wordt ook begraven en al vroeg kende men bij de latere Buitenkerk een fors grafveld. Daar werd een kapel gebouwd die op zijn beurt weer vervangen werd door een veel grotere kerk. In de dertiende en veertiende eeuw werd in en bij kerken, gasthuizen en kloosters begraven. Acht locaties in de binnenstad zijn bekend waar tot aan de reformatie en soms nog daarna begraven werd.
Onder de rook van Leerdam ligt op de zuidelijke oever van de Linge de kleine middeleeuwse stad Asperen. Een eerste vermelding is al uit het jaar 893. De stad kwam in de dertiende of veertiende eeuw tot ontplooiing en diende van oudsher als steunpunt voor het gewest Holland tegenover de hertogen van Gelre. De eerste vermelding van een kerk is uit 1331.