* Voorburg 12 augustus 1848 – † Baden (Zwitserland) 14 oktober 1923
Marcellus Emants was een vertegenwoordiger van het pessimisme. Hij zag het leven als een opeenstapeling van teleurstellingen. Volgens hem was dit een kwestie van verstand en niet van gevoel. Het is te begrijpen dat hij wenste onder het volgende grafschrift te liggen:
Beklaag nooit de verloste uit de krankzinnigheid die leven heet
Zijn weduwe gaf gevolg aan deze wens. Of dit werkelijk zijn wens was, bleef omstreden. Reden waarom zijn dochter Eva in oktober 1957, na het overlijden van de weduwe, het epitaaf liet verwijderen. Nu staat op de steen zijn naam, geboorte- en overlijdensdatum. Na het overlijden van Eva werd dit aangevuld met haar naam met geboorte- en overlijdensdatum. Onderaan de steen staat nog:
Rust in vrede
* Harderwijk, 16 december 1921- † Glimmen, 11 februari 2000
cultureel en maritiem antropoloog
De stèle is er één van een strakke eenvoud en doet nauwelijks vermoeden hoe boeiend de levens- geschiedenis is geweest van hem, die hier zijn laatste rustplaats vond. Voor wie leest en ziet wat op de stèle is aangebracht, rijzen een paar vragen. Allereerst de vraag naar de overledene zelf: wie was Adriaan Hendrik Johan Prins? Daarnaast de vragen naar de tussen haakjes aangebrachte naam Peter en naar het zeilschip, dat naar zijn vorm duidelijk uitheems is.
Bij sommige mensen moet je vaststellen, dat hun betekenis niet verder reikt dan de tijd waarin zij leefden. Bij enkelen reikt hun betekenis veel verder. We mogen dat zeker vaststellen in het geval van Adriaan Hendrik Johan Prins, hoogleraar in de Culturele Antropologie aan de Rijksuniversiteit van Groningen.
Horst (Dui) 11 februari 1869 - † Otterlo 14 december 1939
Op de hellingen van de Franse Berg op De Hoge Veluwe ligt het echtpaar Helene Kröller-Müller en Anton Kröller (Rotterdam 1 mei 1862 - Hoenderloo 5 december 1941) begraven. Zij was Nederlands grootste particuliere verzamelaar van moderne kunst. Hij was grootindustrieel en grootgrondbezitter. Aan het begin van de twintigste eeuw kochten zij 6000 hectare grond en lieten er door bekende architecten als Berlage en Van der Velde een landhuis bouwen: het jachtslot Sint-Hubertus. Omdat zij de enige bewoners van het terrein wilden zijn, bouwden ze buiten het landgoed woonruimte voor de plaatselijke bevolking.
* Istanboel, 31 augustus 1919 – † Purmerend, 26 november 1987
Indonesië is voor altijd verbonden met Nederland, zo leert de geschiedenis. Is het niet vanwege de oplaaiende discussie over de datum van oprichting van de republiek Indonesië, dan is het wel over personen die ooit een rol speelden in Nederlands Indië. Die personen variëren van Jan Pietersz Coen tot Van Heutsz of Westerling. Die laatste spreekt wellicht het meest tot de verbeelding omdat zijn daden nog wat dichterbij staan in de tijd.
Westerlings vroegste jaren
De wieg van Westerling stond niet in Nederland maar in de wijk Pera in Istanbul. Hij werd daar geboren op 31 augustus 1919. Het was een woelige tijd in Istanbul, maar Westerling kreeg daar als kind weinig van mee. Zijn vaders familie woonde al drie generaties in Istanbul en het gezin maakte deel uit van de grote Griekse gemeenschap in de stad. Vader Paul Rou Westerling was handelaar in antiek en curiosa en zijn moeder Sophie Moutzatzou was van Griekse afkomst. Westerling bezocht een Franstalige kostschool van de Jezuïeten alwaar hij goed Frans leerde spreken. Naast het Frans sprak Westerling vloeiend Grieks en Turks. De Nederlandse taal was hij daarentegen nauwelijks machtig.