Vuur

In het algemeen kan het symbool vuur gezien als een teken van overgang, transformatie, opstanding of reiniging.

Dat laatste heeft bijvoorbeeld een afschrikwekkend voorbeeld in de verbranding van heksen in de Middeleeuwen. Mogelijk werd in de oudste culturen vuur gezien als een incarnatie van de zon, die dan vaak nog wordt gezien als een god. In het boeddhisme is een pilaar van vuur een symbool van de Boeddha en kan vuur als verlichting een metafoor zijn voor wijsheid.

In de christelijke traditie heeft vuur een positieve- en negatieve lading. Positief omdat het bezieling symboliseert en de Heilige Geest, in de gedaante van vlammentongen bij het eerste Pinksterfeest over de apostelen uitgestort. "Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden vervuld van de heilige Geest" (Handelingen 2:3-4). Negatief door de verwijzing naar het eeuwig brandende hellevuur.

Vuur is in verschillende vormen terug te vinden in de funeraire symboliek. Er is de uitdovende toorts, als teken voor het einde van het leven, en is er bijvoorbeeld ook de brandende olielamp, als symbool van het eeuwige licht, verwijzend naar de eeuwigheid en de onsterfelijkheid. Wanneer er rook te zien is bij de lamp, kan dat gezien worden als een opstijgingssymbool van een gezuiverde ziel. Vuur is ook terug te vinden in grafsymboliek bij de vogel feniks die uit zijn as herrijst. Een wedergeboorte.