Hart

In het westen symboliseert het hart voornamelijk de religieuze- en wereldlijke liefde, denk aan een hart met doornen of een valentijnshart.

Naast het kruis is het hart misschien wel het meest gebruikte symbool ter wereld. De betekenis van het hart als symbool verschilt per cultuur. In het Oosten wordt het voornamelijk geassocieerd met intelligentie en wijsheid.

In de christelijke symboliek verwijst het hart in het algemeen naar Jezus (‘het heilige hart van Jezus’) en vindt men het terug in de geopende borstkas met daarin een hart met een vlam. Er zijn ook harten met een doornenkroon of omringd door zonnestralen. Een met doornen gekroond hart is het embleem van de Jezuïeten. Een met vlammen omgeven hart verwijst naar religieuze bezieling. Een hart met drie spijkers erdoorheen en omringd door een doornenkroon is het christelijke 'Heilig Hart'.

In de bijbel is het hart de 'innerlijke mens': "Maar Jahwe zei tot Samuël: 'Ga niet af op zijn of zijn rijzige gestalte: hem wil ik niet. Want God ziet niet zoals een mens ziet; een mens kijkt naar het uiterlijk, maar Jahwe naar het hart." (1 Samuël 16:7). In het Nieuwe Testament bidt Paulus tot God: "moge Hij u in zijn onmetelijke heerlijkheid geven dat uw diepste wezen machtig door zijn Geest wordt gesterkt, dat Christus door het geloof woont in uw hart en dat gij in de liefde geworteld en gegrondvest blijft." (Efeziërs 3:16-17).

In het funeraire gebruik komt het hart op menig grafsteen voor als symbool. Uiteraard als valentijnshart, als algemeen symbool voor de liefde en huwelijk, maar ook in combinatie met het Anker en Kruis welke samen staan voor de voornaamste christelijke deugden: geloof, hoop en liefde. Tevens symboliseert het de band met Christus. Een brandend hart verwijst naar religieuze bezieling.