Duif

Het christelijke symbool van de Heilige Geest. "Nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij terstond uit het water. En zie, daar ging de hemel open en Hij zag de Geest Gods neerdalen in de vorm van een duif en over zich komen." (Matteüs 3, 16).

"Ik heb de Geest als een duif uit de hemel zien neerdalen en Hij bleef op Hem rusten." (Joh. 1, 32). In de oudheid symboliseerde dit dier de ziel, ook bij niet-christenen. Wel typisch christelijk was een duif met een tak in de bek: zij herinnerde aan de duif die door Noach werd uitgestuurd om te onderzoeken of de aarde al droogviel, en die met een takje terugkwam als bewijs dat God de mensen niet in de steek had gelaten. (Genesis 8, 10-11). Zo werd de duif symbool van de goede tijding en de vrede. Zittend op de grafsteen symboliseert een duif de ziel van de overledene, die krachten verzamelt voor zijn reis naar de hemel.