Davidster

De davidster of het davidschild, Maĝeen David in het Hebreeuws, is een bekend joods symbool. Op enkele oorlogsbegraafplaatsen is het terug te vinden, bijvoorbeeld op de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats in Margraten en op het Frans Militair Ereveld in Kapelle. De ster staat in dat geval symbool voor het joodse geloof. 

De davidster is een hexagram, dat wil zeggen een zespuntige ster, bestaande uit twee in elkaar geschoven driehoeken. Het is echter van oorsprong geen exclusief joods symbool en komt bijvoorbeeld ook voor bij Oosterse religies en zelfs in westerse kerken. In vroege joodse literatuur en kunstwerken komt het symbool nauwelijks voor. Ook op oude joodse grafmonumenten wordt het symbool niet aangetroffen. Ondanks de verwijzing naar koning David zijn er geen bewijzen dat het schild van David de vorm had van een davidster.

Vanaf de zeventiende eeuw werd de davidster vaker door joden als symbool gebruikt, vooral binnen de joodse mystiek. Pas eind negentiende eeuw werd de davidster het symbool van de zionistische beweging die streefde naar een joodse staat in Israël. Tijdens de Tweede Wereldoorlog misbruikten de nazi's het symbool door joden te verplichten een gele davidster te dragen met daarin het woord 'Jood'. Na de oorlog werd in 1948 de staat Israel opgericht en enkele maanden later werd de vlag aangenomen, een blauwe davidster op een witte achtergrond tussen twee blauwe banen. Ook nam het gebruik van de davidster als symbool voor het Jodendom toe, zo vinden we het terug op na-oorlogse grafmonumenten en oorlogsmonumenten. De davidster vertegenwoordigt daarmee zowel het Joodse volk als de joodse religie.