Kan je een stukje schrijven voor onze nieuwsbrief over jouw bijzondere funeraire plek. Die vraag kreeg ik en was iets om even over na te denken. Werken op en voor begraafplaatsen is voor mij al eventjes geleden. Ongeveer 13 jaar geleden werd ik besmet met het begraafplaats virus zoals ik het altijd noem. Als beleidsmedewerker bij en voor gemeentes heb ik al veel begraafplaatsen mogen bezoeken.
Ook heb ik de begraafplaatsen van Hilversum een aantal jaren als mijn werkplek mogen gebruiken. En nu? Nu werk ik alweer 2 jaar bij een gemeente die geen begraafplaatsen in eigen beheer heeft. Dat was wel even wennen natuurlijk. Zeker ook omdat ik pas sinds kort weet dat ik bijna dagelijks langs een verborgen begraafplaats fiets. Achter de heg. Tussen een bedrijventerrein aan de ene kant en volkstuintjes aan de andere kant. Tijd om me eens te verdiepen in de begraafplaats Missiehuis St Antonius in Kaatsheuvel. En wat bleek? Het is een mooi klein verstild plekje. Wel een plekje met een bijzonder verhaal. De begraafplaats is namelijk oorspronkelijk onderdeel geweest van een Missiehuis dat in 1914 is gebouwd, later is er ook een kapel bijgekomen. De begraafplaats bestaat uit 2 delen. Het ene deel bevat grotendeels stenen kruizen en een enkel moderner grafmonument. Hier zijn latere inwoners van het bejaardenhuis begraven. Het andere deel is zo mogelijk zelfs nog soberder. Hier is een calvarieberg aanwezig met een flink aantal houten kruizen. Deze kruizen staan symbool voor de broeders die hier in het verleden begraven waren. Waren inderdaad... want de begraafplaats begon te verpauperen.
Voormalige begraafplaats Missiehuis St Antonius in Kaatsheuvel.
Het provincialaat Missionarissen van de Heilige Familie worstelde met de kosten voor het onderhoud. In 2010 kwamen de eerste berichten dat het provincialaat de begraafplaats wilde ruimen. Gelukkig heeft de gemeente hieraan geen medewerking verleend. Na overleg is er een andere oplossing gekomen. Uiteindelijk zijn de graven van de paters geruimd en vervangen door symbolische graven. De stoffelijke resten zijn verhuisd naar een verzamelgraf op het gemeenschappelijke kloosterkerkhof in Teteringen. Een mooie oplossing voor een gemeente die geen begraafplaatsen in eigen beheer heeft en toch waarde hecht aan dit stukje funerair erfgoed.
De eenvoud van de gelijke kruizen, de groene omlijsting en de kleinschaligheid zorgen voor een stille oase in Kaatsheuvel. Zeker de moeite waard om eens een kijkje achter de heg te nemen! En als je er dan toch bent dan moet je zeker ook even een kijkje nemen in de oude Kapel die verderop op het terrein aanwezig is. Een kapel die een mooie nieuwe bestemming heeft gekregen met een bijzonder goed uitgevoerde verbouwing.
