Overal in Nederland heeft de Tweede Wereldoorlog sporen nagelaten. In de gemeente Ede zijn enkele tastbare objecten te vinden, waaronder een Canadese tank op de Langenberg. Naast herdenkingsstenen en –plaquettes is er ook een mausoleum dat herinnert aan de strijd tegen het onrecht die 44 inwoners van Ede het leven kostte.
Op de afgelegen begraafplaats van Zoelen en Kerk-Avezaath ligt in een hoek van de begraafplaats een aantal oorlogsgraven. De twee graven van geallieerden zijn het meest herkenbaar. En aan het eind van de rij ligt het gezamenlijke graf van twee jonge Nederlandse soldaten die beiden op 11 mei 1940 om het leven kwamen. Daarnaast ligt echter nog een drietal oorlogsgraven en twee lege plekken. Op de drie grafstenen dezelfde sterfdag: 24-12-1944. Wie waren deze mannen en wat gebeurde er eind december 1944?
Begrafenis Tunnis Buursma
Het graf herinnert in niets aan wie hij in bepaalde kringen was en wat zich in de junidagen van 1944 heeft afgespeeld in Musselkanaal en Assen. Het is een graf zoals er velen zijn met alleen de namen en de data van geboorte en overlijden. Op woensdag 21 juni 1944 was het in Assen echter een drukte van belang. Al wie maar van enige betekenis was binnen de NSB of binnen enigerlei organisatie van de bezetter was naar Assen afgereisd. Tunnis Buursma, Heerbancommandant der WA en Districtskommandeur van de Landwacht in Drenthe, werd er begraven op de Zuiderbegraafplaats.
Als wraak en vergelding voor aanslagen op Duitsgezinde Nederlanders werden van september 1943 tot begin september 1944 tal van aanslagen gepleegd op vooraanstaande burgers. Directe aanleiding tot deze Silbertanne Aktion waren feitelijk de moorden in de eerste maanden van 1943 op Seyffardt en Reydon door de verzetsgroep CS-6.
Van september 1943 tot juni 1944 waren het individuele leden van de Germaansche SS die de aanslagen pleegden, vanaf juli 1944 werd het Sonderkommando Feldmeijer actief. Vanaf dat moment werden de aanslagen centraal vanuit Den Haag aangestuurd. De Silbertanne Aktion eindigde in september 1944. Hitler had kort daarvoor het Niedermachungsbefehl uitgevaardigd, waardoor verdachten geen proces meer hoefden te krijgen en wraakacties in alle openheid konden plaatsvinden. Hierdoor ontbrak de noodzaak om de Silbertanne Aktion voort te zetten.
Onder de noemer Silbertanne Aktion zouden er, verdeeld over 28 aanslagen, in ieder geval 44 dodelijke slachtoffers vallen, terwijl 12 slachtoffers een aanslag wisten te overleven.