In 1913 startte een 'commissie van voorbereiding en stichting ener algemene begraafplaats' haar werkzaamheden voor de aanleg van een tweede Algemene begraafplaats in Baarn. Doordat de Algemene Burgerlijke Begraafplaats vol begon te raken, kocht men in 1914 grond aan van de koningin-moeder. De grootte van dit stuk was 3.3 hectare. In 1915 werd het plan door de raad goedgekeurd, maar voor korte tijd in de ijskast gezet in afwachting van economische betere tijden. Uiteindelijk nam men de nieuwe begraafplaats in 1919 in gebruik. Naast de ingang werden een dienstwoning en een aula gebouwd. Dit alles in Oost-Indische stijl.
Het pad door het midden heeft 2 rotondes van waaruit de paden alle windrichtingen uitlopen. De paden die naar links en rechts lopen bij de ingang, komen elkaar achter weer tegen bij het pad wat door het midden loopt. De meeste paden die van uit het midden weglopen, komen weer rechtstreeks uit op de paden die naar achteren lopen. Hierdoor ontstaan langere en kortere paden in een vak.
In 1918 werd door de gemeenteraad het besluit genomen om de begraafplaats in 6 soorten klassen te verdelen. Klasse 1 was voor mensen van stand en hoe hoger de klasse hoe armer de mensen. Klasse 6 was dus voor de armste mensen. In klasse 1 werden grafruimten afgegeven van 10 vierkante tot 50 vierkante meter. De prijs per vierkante meter was 50 gulden, het recht van begraven 75 gulden. In klasse 2 werden grafruimten uitgegeven van 3 meter lang en 1.50 meter breedte, prijs 100 gulden. Dubbele grafruimten van 3 bij 3 meter kosten 175 gulden. Het recht van begraven kostte 30 gulden. In klasse 3 werden grafruimten uitgegeven van 2.25 meter lang en een breedte van 1.25 meter. De prijs hiervan was 25 gulden voor een dubbelgraf was deze 40 gulden. Het recht op begraven was 10 gulden. De graven op afdeling 4,5 en 6 hadden een lengte van 2.25 meter en hadden een breedte van 1.25 meter. De kosten op afdeling 4 waren 8 gulden en voor begraven 2,50 gulden. De kosten op afdeling 5 waren 5 gulden en voor begraven 1 gulden. De kosten op afdeling 6 waren afhankelijk van de tijd: voor 12 uur was het gratis en na 12 uur bedroeg de kosten van het begraven 2 gulden.
Grafkelder familie Van Lynden (foto René ten Dam)
De begraafplaats is verschillende keren uitgebreid. Uitbreiding vond voor het eerst plaats in 1936 en werd openbaar aanbesteed. In 1950 vond uitbreiding plaats naar een ontwerp van de Heidemij. In 1947 werd aan B&W toestemming gevraagd om verlichting aan te mogen leggen in het lijkenhuis en de aula en om tevens een hekwerk te plaatsen langs de Eikenboschweg. Op 28 september 1951 zou de Eikenbosweg vernoemd worden naar J. Wijkamp (1879-1951), de zojuist overleden wethouder van Baarn. Het nieuwe adres van de begraafplaats werd Wijkamplaan 71. In 1968 werd er voor een volgende uitbreiding een stuk grond aangekocht ter grootte van 2,5 hectare.
In het zelfde jaar werd het woonhuis verbouwd tot een kantoor met 2 rouwkamers. Er was nog geen rouwcentrum in Baarn dus werd bijna iedereen hier opgebaard. In 1974 is de aula opgeknapt en uitgebreid met een geluidsinstallatie en orgel. Aan de achterzijde werd een stuk aangebouwd, uitgevoerd door de firma W. le Duc. De vrouw van de oprichter van deze firma werd na de verbouwing op 6 mei 1974 als eerste vanuit de vernieuwde aula is begraven. Enkele dagen later was de oplevering aan de gemeente Baarn.
Grafmonument voor Esmée van Eeghen (foto René ten Dam)
In die tijd waren er vijf medewerkers voor het gehele onderhoud, rond 1980 waren er nog maar drie mensen werkzaam op de begraafplaats. Vanaf 1985 werd het delven van graven machinaal uitgevoerd door een externe partij, daarmee behoorde het handmatig grafdelven hier tot het verleden. In een nieuwe verordening werd vastgelegd dat men geen graf meer kon lopen en er ook niet meer drie diep begraven werd. De afleg ruimte naast de aula is tot en met 1985 in gebruik geweest.In deze ruimte werd zonodig ook sectie verricht, onder andere door dokter Zeldenrust. Dat jaar kwam er een uitvaartcentrum in Baarn. Hierdoor daalde het aantal opbaringen naar zo'n vijf per jaar en anno 2022 helemaal niet meer. In de jaren negentig werd de rouwkamer verbouwd tot kantoor om bezoekers beter te kunnen ontvangen.
In 1994 is de eerste urnenmuur gebouwd met 102 nissen.In elke nis is plaats voor 2 urnen. In 2000 heeft men de voorkant van de gebouwen bij de ingang een nieuwe kleurstelling gegeven, nadat al eerder de koepel en het dak van het kantoor waren vervangen. Op 10 juli 2004 werd een vlindermonument onthuld. Doordat de urnenmuur vol raakte heeft men in 2005 twee nieuwe eenvoudig en rechte urnenmuren laten bouwen. In 2016 werd een urnentuin aangelegd.
In 2010 is de aula grondig gerenoveerd. Hierbij is het in oude luister hersteld en geschikt gemaakt voor diensten tot 60 personen. In 2013 zijn op de begraafplaats algemene grafkelders in gebruik genomen. In deze kelders kunnen drie personen worden begraven. Eind 2015 is begonnen met de uitvoering van een 10-jarig bomenplan. Dit plan zal 10 jaar gaan duren.
Op de begraafplaatsen liggen vele notabelen uit Baarn begraven, maar ook meerdere oorlogsslachtoffers. Een van hen is Esmée van Eeghen, die lang als omstreden gold.
Literatuur
- Baarn, geschiedenis en architectuur. Monumenten-Inventarisatie Provincie Utrecht; Gaasbeek, F. e.a.;
Internet
