Vriesdrogen

Ook wel: lyophilisatie of cryomatie. Naast begraven en cremeren wordt in de uitvaartbranche ook gezocht naar nieuwe technieken in de uitvaart. Die zouden tegelijk milieuvriendelijker moeten zijn en zorgen dat er minder beslag wordt gelegd op de schaarse ruimte. Eén van die technieken is de voor groenten beproefde methode van vriesdrogen.

Voor groenten gebruikt men het om de groente vers te houden, terwijl het voor lichamen moet leiden tot een beperkte en lichtere omvang van de te begraven resten. Het vriesdrogen van het lichaam van een overledene is uitgevonden in Zweden in 2004. Het proces bestaat uit het gedurende twee weken koelen van het lichaam van een overledene bij een temperatuur van min 18 graden Celsius. Vervolgens dompelt men het lichaam onder in vloeibare stikstof dat een temperatuur heeft van 196 graden onder nul. Door het lichaam direct hierna aan trillingen bloot te stellen, valt dit uiteen in kleine deeltjes. Wat overblijft, is zo’n 25 kilo aan droge stof, ongeveer een derde van het oorspronkelijke gewicht. Na begraving wordt dit residu snel opgenomen in de aarde, zodat nauwelijks iets overblijft. Voorstanders van deze techniek wijzen op het milieuvriendelijke aspect, maar critici wijzen erop dat er nogal wat energie nodig is om het lichaam tot stof te doen vergaan. Daardoor wordt het milieuvoordeel feitelijk weer teniet gedaan. Waarschijnlijk blijft begraven toch de meest efficiënte en milieuvriendelijke methode.

Vooralsnog is het vriesdrogen van overledenen in Nederland niet toegestaan.