Veenlijk

Een in het veen gevonden overblijfsel van een prehistorisch menselijk lichaam, ook wel veenmummie genoemd. Het betreft lijken van personen die mogelijk in de prehistorie of later zijn geofferd door ze in het moeras te werpen. Door de conserverende werking van het veen, dat een laag zuurstofgehalte kent en een zure omgeving, zijn de offers in betrekkelijk goede staat bewaard.

Bij de vroege vondsten van deze lijken dacht men dat het om mensen ging die in het moeras waren verdwaald. Er zijn echter veel aanwijzingen dat de personen niet toevallig op die plek terecht waren gekomen. Sporen van koorden om de hals en gebroken wervels wijzen hierop. De Romeinse geschiedschrijver Tacitus schreef in zijn ‘Germania’ over de gewoonte bij de Germaanse stammen om voorwerpen (bijlen, zwaarden, emmers) als offer in het water te leggen. Dergelijke voorwerpen zijn ook veelvuldig teruggevonden. In die lijn lijkt het voor de hand te liggen dat ook de veenlijken offers waren. Verder beschrijft Tacitus hoe terechtgestelden soms werden verdronken of hoe overspelige vrouwen het moeras in werden gejaagd. Een van de bekendste veenlijken in Nederland is dat van het meisje van Yde. Haar lichaam is mogelijk in de 1ste of 2de eeuw na Christus in het veen geworpen. In Denemarken kent men de man van Tollund en Engeland heeft de Lindowman. Die laatste is gevriesdroogd en tentoongesteld in het British Museum.