Grafheuvel

Ook tumulus (meervoud Tumuli); is een door de mens opgeworpen heuvel over een (crematie-)graf of ruimte om doden een laatste rustplaats te geven. Deze grafheuvels werden opgeworpen in de Late steentijd tot en met de IJzertijd en zijn in sommige gevallen gedurende lange tijd gebruikt om doden te begraven.

De grafheuvels werden waarschijnlijk ook opgeworpen voor voorouderverering. Door de tijd heen veranderde de wijze van begraven en daarmee ook de aard van de heuvel. Boven crematiegraven werden in de Bronstijd en de IJzertijd bijvoorbeeld ook kleine heuvels opgeworpen. Tevens werden crematieresten in bestaande heuvels begraven. De Romeinen wierpen ook grafheuvels op boven crematiegraven. Deze heuvels werden Tumuli genoemd. Sommige van deze grafheuvels zijn eeuwen later weer hergebruikt voor het begraven van doden. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de joodse begraafplaats van Grevenbicht. Veel grafheuvels zijn door dat latere begraven aangepast en vergroot. In Noord-Brabant werd in 1933 bij Oss een zogenaamd vorstengraf ontdekt. Dit vorstengraf uit de vroege ijzertijd (circa 700 voor Christus) is beroemd door de rijke grafgiften. De grafheuvel is met een doorsnede van 53 meter de grootste van Nederland.