Op het kerkhof bij 'het kerkje aan de zee' in Urk is een stuk geschiedenis af te lezen van dit oude vissersdorp. Het kerkje stamt uit 1786, het werd opgebouwd nadat de voorganger in 1714 als gevolg van een zware storm was ingestort. De graven in de kerk werden bij de restauratie geruimd en de resten werden in een verzamelgraf op het kerkhof bijgezet.
De eerste steen in 1786 werd gelegd uit naam van Henrik Hooft, een burgemeester van Amsterdam en ambachtsheer van Urk en Emmeloord. Bestuurszaken van de heerlijkheid Urk werden in die tijd vanuit Amsterdam geregeld. Pas na de Franse tijd zou Urk een zelfstandige gemeente worden.
Op het kerkhof liggen vele slachtoffers van de zee, maar wordt ook duidelijk dat velen op zee zijn gebleven. Ook liggen er die zijn geboren op het voormalige eiland Schokland, maar het leven lieten in Urk. Halverwege de negentiende eeuw werden zij gedwongen het eiland Schokland te verlaten.
De tijd heeft de getoonde prentbriefkaart ingehaald. De bomenrij is verdwenen want aan deze zijde is het kerkhof in de oorlog uitgebreid. Nu liggen hier ook graven. In de jaren vijftig werd een nieuwe begraafplaats aangelegd buiten Urk. Intussen is deze ook begraafplaats vol en alweer vervangen door een begraafplaats uit 1974. De kaart heeft als poststempel 15 juni 1915.
