Als kleine jongen bezocht ik vier keer het Anne Frankhuis in Amsterdam. Ik weet nog dat ik me kwaad maakte over die rare man met dat stommetje snorretje die haar dood had gemaakt. Via Anne Frank, die in haar dagboek al schreef over wat mensen kan overkomen in de oorlog, raakte ik nieuwsgierig naar wat er verder gebeurde in de oorlog. Zo kwam ik te weten dat 130.000 mensen zijn gesneuveld en worden herdacht in 42 gedenkboeken die bewaard worden op het Nationaal Ereveld in Loenen. Maar ik las ook over kinderen of volwassenen die in de Tweede Wereldoorlog dood gingen door explosieven, bommen of ze werden doodgeschoten. Sommige van hen staan niet in die gedenkboeken.
{seog:disable}De mensen die in de oorlogen doodgingen liggen begraven op begraafplaatsen door het hele land. Ik heb zelf wel van die begraafplaatsen bezocht. Soms liggen daar ook mensen uit andere landen die hier in de Tweede Wereldoorlog zijn gedood. Dat zijn vaak Engelse of Canadese militairen. Hun graven zien er altijd heel netjes uit. Dat komt omdat er een commissie verantwoordelijk is voor de aanduiding en het onderhoud van de graven. Die commissie wordt ook wel de Commonwealth War Graves Commission genoemd oftewel de CWGC. De CWGC is verantwoordelijk voor de nagedachtenis van 1,7 miljoen gesneuvelden van het Gemenebest, in 150 landen. In Nederland onderhoud het CWGC ook eigen begraafplaatsen zoals in Bergen op Zoom, Holten of Groesbeek. Alle graven van het CWGC zijn gemakkelijk te herkennen. Ze zijn wit en staan rechtop met een teken daarin en de namen die je daarop leest zijn vaak in het Engels.
Er zijn ook erehoven en erevelden waar Nederlandse militairen, verzetsstrijders en andere slachtoffers van de oorlog liggen. Daar zorgt de Oorlogsgravenstichting (OGS) voor. Ook veel van die graven zijn wit en staan rechtop, maar ze zien er toch wat anders uit dan die van de CWGC. Maar de tekst op die stenen is wel gewoon te lezen omdat het Nederlands is. Ik dacht dat alle mensen die in de Tweede Wereldoorlog waren dood gegaan zo’n steen hadden, maar mijn opa vertelde mij dat er ook veel onopvallende grafmonumenten bestaan voor soldaten en burgers die toen sneuvelden. Ik heb zelf foto’s van zulke graven gemaakt, op een daarvan lag nog een echte helm.
Het is goed dat de oorlogen niet vergeten zijn, want er zijn nog herdenkingen en zo. Maar die herdenkingen zijn meestal voor de militairen. Waar ze niet altijd aan denken zijn al die andere slachtoffers, het lijkt me goed als er ook aan de overige slachtoffers word gedacht. Maar hun graven zijn er soms niet meer wat ik wel jammer vind. Ik vind het wel belangrijk dat deze graven goed worden onderhouden, want dit zijn wel de mensen die de oorlog voor ons hebben gewonnen.
Header: Militair Erehof Begraafplaats Hofwijk, Rotterdam.
