Als ik op vakantie ben dan bezoek ik ook altijd wel een begraafplaats of kerkhof met mijn opa. Maar de laatste keer gingen we ook naar een catacombe.
Dat was eigenlijk de eerste keer dat ik een catacombe heb bezocht en ik wist niet wat ik kon verwachten. We gingen naar de Catacombe dei Cappuccini in Palermo. Dat is de hoofdstad van Sicilië in Italië.
Er zijn over de hele wereld misschien wel duizend catacomben. Catacomben zijn eigenlijk onderaardse begraafplaatsen, genoemd naar de plekken in Rome waar Christenen werden begraven. Die plekken kun je ook bezoeken. Op andere plaatsen in de wereld werden onderaardse begraafplaatsen daarna ook catacomben genoemd. Nu vind ik gewone begraafplaatsen meestal niet zo eng, maar deze begraafplaats was toch heel wat anders. Op de begraafplaatsen die ik wel bezoek zie je geen doden of zo. Je vind wel eens een botje of een dood dier, maar in de catacomben zag je gewoon hele mensen. Maar ze waren allemaal dood.
De catacomben zijn gemaakt door de monniken van een groot klooster omdat hun kerkhof in de zestiende eeuw vol raakte. Ze hebben hun nieuwe kerkhof dus onder de grond gemaakt. Ook andere mensen in Palermo wilden hun familie begraven in de catacomben en uiteindelijk zijn hier meer dan achtduizend mensen bijgezet. Wat mij in de lange gangen het meest opviel was het glazen kistje van een twee jaar oud meisje. Dit 
meisje heet Rosalia Lombardo en ze was geboren in 1918 en overleed in 1920. Toen ze overleden was wou haar vader dat ze in een glazen kistje in de catacomben neergelegd zou worden. Nou dat is ook gebeurd. Op de foto hierboven zie je dat veel van de mensen die in de catacomben staan, geen vlees meer op hun botten hebben. Maar bij Rosalia is haar vlees er nog en ook het haar en de ogen. Soms gaan de ogen van Rosalia open en dicht. Dat schijnt te maken te hebben met de lucht en de temperatuur. Toen wij er waren had ze haar ogen een heel klein beetje open. Het leek net alsof ze sliep.
In Nederland denk ik niet dat er dat soort enge plekken zijn. Ik ben wel eens in Maastricht onder de kerk geweest. Daar ligt een heilige, maar die ligt in een kist en daar zie je niets van. Opa zegt dat hij ook niet van zijn leven zoiets engs gezien heeft. Dat vond ik dus ook. Op de volgende vakantie hoef ik niet meer naar zo’n catacombe. Eentje is wel genoeg.
