Grafdicht op de zerk van Ida Melles op het kerkhof van Beerta.
De zerk, voorzien van wapen, symboliek en grafdicht, straalt voornaamheid uit.
Hier rust mijn dierbre Echtgenoote
Na zoveel smartlijk lijden,
Waarmede zij van kindsaf aan
Altijd heeft moeten strijden.
Och, dat zij nu bij God den Heer
Mogt eeuwig leven tot zijn eer.
Op het kerkhof aan de voet van de Grote Kerk van Emden (Ostfriesland) liggen de graven dicht aaneen.
De Grote Kerk werd tijdens de Tweede Wereldoorlog op 11 december 1943 verwoest als gevolg van een bombardement. De ruïne van de kerk werd geïntegreerd in de nieuw gebouwde bibliotheek, die onderdak biedt aan de al sinds 1559 bestaande kerkelijke bibliotheek. Deze voor het gereformeerd protestantisme zeer belangrijke bibliotheek kreeg de naam Johannes a Lasco Bibliotheek, naar de Poolse edelman, reformator van Ostfriesland en grote Europese geleerde. Johannes a Lasco was van 1542 tot 1549 Superintendent en hield in die hoedanigheid toezicht op de protestantse gemeenten in Ostfriesland. De kerk zelf bood tijdens de Tachtigjarige oorlog onderdak aan de protestantse vluchtelingen uit de Nederlanden. De Grote Kerk wordt daarom gezien als de Moederkerk van de gereformeerde kerken in de Nederlanden.
Op het graf van Willem de Mérode te Eerbeek
De dichter Willem de Mérode werd als Willem Eduard Keuning geboren op 2 september 1887 in het Groningse Spijk als zoon van het hoofd der school Jan Keuning en Elisabeth Wormser. Opgegroeid in een calvinistisch milieu bleef het calvinistisch levensbesef hem eigen, maar bracht hij daarin voor zichzelf een nieuwe dimensie aan: dat van de mystieke beleving.
Hij bleef zich verbonden voelen aan “ de kleine luiden”, ook al wist hij zich vanwege zijn homosexualiteit verworpen. Zijn arrestatie op verdenking van homosexuele contacten met minderjarigen, het daarop volgend ontslag als onderwijzer en een veroordeling tot acht maanden gevangenis deden hem na het ondergaan van de straf vertrekken uit Groningen. Hij vestigde zich in het Gelderse Eerbeek, waar hij overleed op 22 mei 1939.
Bij het grafmonument van Renste Bellinga Swalve in Bunde (Ostfriesland - Duitsland)
Hoe betrekkelijk grenzen zijn maakt ook de grafcultuur duidelijk. Eeuwenlang trokken mensen de grens over in het grensgebied van Noord-Nederland en Noordwest-Duitsland. Het is daarom niet zo verwonderlijk dat we op verschillende kerkhoven in Ostfriesland Nederlandse teksten aantreffen op de grafmonumenten. Belangwekkend was de onlangs gehouden workshop (31-3/1-4-2011) Memento Mori over sterven en begraven in Noord-Nederland en Noordwest-Duitsland in Leer (Ostfriesland).
Op het fraai ommuurde kerkhof van de evangelisch-reformierte Sankt Martins-Kirche in Bunde zijn veel zerken en stèles voorzien van grafdichten in de Nederlandse taal, die de betrekkelijkheid van de grens bevestigen. Een voorbeeld daarvan is de stèle op het graf van Renste Bellinga Swalve.