De twaalf essays in Ondergronds: Levensberichten uit het uitvaartwezen handelen alle - zij het op onnavolgbare wijze - over het uitvaartwezen. De auteur, Thomas Lynch, is begrafenisondernemer in het plaatsje Milford, Michigan. Zijn essays - die qua toon doen denken aan Het refrein is Hein van Bert Keizer zijn een openbaring in hun diversiteit: ontroerend, wijs, inzichtelijk, relativerend, poëtisch, humoristisch en bovenal: diep menselijk. De manier waarop Lynch beschrijft hoe hij de kneepjes van het vak leerde van zijn overbezorgde vader is onvergetelijk.

De essays in Ondergronds sprankelen van de ideeën: zo lanceert Lynch de gedachte om begraafplaatsen 'dichter bij de mensen' te brengen door ze om te bouwen tot golfterreinen, en introduceert hij het idee om de as van de overledene te recyclen tot een object dat diens persoonlijkheid weerspiegelt, onder het motto: in cremoriam.