De bloem, zo teer
Verwelkte weer,
En viel ter neer.
Zij ruste zacht,
Den langen nacht,
Bij 'r voorgeslacht!
Sta, wandelaar en lees;
wiens overschot hier zij
en denk er aan dit lot;
't treft vroeg of laat ook mij
O mensch denk tog aan mij
hoe kort gij zijt van duur
dat 't leven is een damp
de dood wenkt ieder uur.
De dood roept iedereen
Ziet hier maar om u heen
Hoe lang hij ons ook
spaarde
eens rust ons stof in
d' aarde
Hier ligt mijn hoop in rouw gebukt,
Dees tak werd van den stam gerukt;
Mijn echtvriendin die God mij gaf
Zij rust hier in dit stille graf.